Nie bez powodu zarówno Van Gaal jak i Mourinho potrafili całkiem nieźle spożytkować wyjątkowo specyficzne umiejętności Belga, moim zdaniem decyzja o jego sprzedaży będzie jeszcze bardziej nieprzemyślana i idiotyczna niż w przypadku odstrzelenia w połowie sezonu Morgana i Bastiana.

Fellaini potrafi się zbłaźnić na murawie, nie jest tak naprawdę ani szóstką, ani ósemką, ani dychą, kimś pośrednim między wszystkimi tymi pozycjami i kimś kogo można wepchnąć do składu zawsze bo dwóch rzeczy związanych z nim można być pewnym: a) będzie zdeterminowany i b) będzie tworzył przewagę w powietrzu. Jasne, to nie jest specjalnie dużo zważywszy na to, że w Realu, Barcelonie czy nawet PSG i Juventusie nikt by na Marouane'a nawet nie spojrzał, a i ja sam nie płakałbym po nim rzewnymi łzami, jednak ktoś powinien wskoczyć na jego miejsce. Mam wątpliwości czy Pereira już się do tego nadaje, a tu ludzie wyskakują z McTominayami. Chyba za wcześnie.

Powinniśmy aspirować do czasów późnego Fergusona w których świat zazdrościł nam środkowych pomocników; Keane'a ze względu na charyzmę, doskonałego Scholesa czy później wyrabiającego 300% normy w defensywie Carricka.

Fellaini zawsze będzie "tylko" tłem, drugim planem, spawem łączącym podziurawioną konstrukcję. Ale należy jednak mieć w zespole zawodnika który nie zarabia koszmarnie dużo, nie marudzi dlatego, że nosi fortepian zamiast na nim grać i posiada pewne cechy przydające się w szczególnych okolicznościach. Dla Fergusona takim graczem był najczęściej Park Ji-Sung, piłkarz z pewnością lepszy od Belga. Pytanie brzmi: co zrobimy gdy naszego Afro zabraknie na Old Trafford?

Matic, Nainggolan, Weigl, moc nazwisk, transferów zero. Skoro szukamy kogoś kto uzupełni trio do którego przynależą z pewnością Herrera i Pogba to powinniśmy go mieć w składzie już dziś, 12 dni przed startem nowego sezonu PL. Fella nie będzie nadawał takiego tonu naszej grze jak czyni to Kroos, Modric czy choćby Verratti. Jednak pozbywanie się doświadczonego, walecznego gracza środka pola w przededniu walki o krajowe i europejskie puchary, trzymając jednocześnie w klubie 36-letniego Carricka i nie przeprowadzając żadnych zakupów, w dodatku grając ustawieniem z trójką CM-ów to przecież tak potworne szaleństwo, że trudno je w ogóle okiełznać rozumem.

Powtarzam: płakać po Fellainim z pewnością będzie niewielu. Jednak w obliczu braku alternatywy dla niego należy zadać kolejne pytanie z cyklu: co z nami będzie?