Kolejny mecz, po którym większość kibiców Manchesteru United miało pewnie wrażenie, że całkowicie zmarnowało 2 godziny swojego życia. Jeśli ktoś się spodziewał progresu względem ligowego starcia z Crystal Palace (0:0) może czuć rozgoryczenie.

Standardowo mecz zaczął się "przyzwoicie" przez pierwsze 15 minut Czerwone Diabły oddały aż 5 strzałów, co zwiastowało pewną odmianę stylu gry podopiecznych Mourinho. Świetną okazję zmarnował Marcus Rashford, który konsekwentnie z Diabełkiem na piersi marnuje 100% sytuacje, niezłym strzałem z dystansu popisał się Fred.

Kolejne minuty to właściwie powrót do mierności. Ostatnie mecze Manchesteru United to jak powtórka z polskiego w czasach liceum: vanitas vanitatum et omnia vanitas chciałoby się rzec.

Osobiście wybrałem się na to spotkanie do baru, z kumplem, którego nie widziałem kilka miesięcy. Po części nawet cieszę się, że mecz był tak mizerny, mieliśmy okazję nadrobić trochę zaległości w rozmowach.

Styl gry to była kwintesencja nieporadności, braku koncepcji i błędów indywidualnych (nie zwalajmy wszystkiego na taktykę i na Mourinho, spójrzmy krytycznym okiem na piłkarzy, którzy grają po prostu katastrofalnie niezależnie od tego jakim sposobem chcą przedostać się pod pole karne rywali).

Zmiennicy, którzy pojawili się na boisku, czyli Romelu Lukaku, Paul Pogba i Juan Mata nie pokazali absolutnie niczego. Lukaku piłkę miał może ze trzy razy, raz oddał strzał po dośrodkowaniu - zero wpływu na grę. Wejście Pogby było zupełnie niezrozumiałe pod kątem taktyki jaką zaserwowali United od 60+ minuty, ale o tym później. Maty na boisku nie odnotowałem.

Mam wrażenie, że każdy, kto widział wchodzącego Lukaku i Pogbę oraz zmianę Freda, a nie Maticia czy Fellainiego przeczuwał już jak ten mecz do końca będzie wyglądał. Osobiście, odnotowałem 13 wrzutek w pole karne od momentu kiedy przeprowadziliśmy roszady personalne w składzie. Akcje środkiem pola? Chyba ze dwie, w tym jedna z pociesznym strzałem Luke'a Shawa. Po co więc wprowadzanie kreatywnego pomocnika jakim jest Pogba skoro ani razu nie skorzystaliśmy z jego umiejętności wykonania otwierającego podania? Nawet w polu karnym Francuz się nie meldował.

Do czego nas to doprowadziło? Rzecz jasna 90% wrzutek nie znalazła adresata. 91 minuta: schemat - wrzutka, przedłużenie, Fellaini zgarnia piłkę, poprawia ją sobie ręką (sic!) i strzela farfocla zza zasłony po długim słupku. 1:0, Mourinho niszczy bidony, kibice mimo wszystko się cieszą, awans do następnej fazy Ligi Mistrzów zapewniony.

Jak to mogło się skończyć? Na dobrą sprawę znowu zawdzięczamy bardzo dużo naszemu bramkarzowi, Davidowi de Gei, który kilkanaście minut przed bramką Fellainiego w bohaterski sposób wyciągnął piłkę z linii bramkowej. Gdyby nie on to jest duża szansa, że 3 punkty pojechałyby do Szwajcarii.

Podsumowanie? Chyba szkoda się nad tym meczem rozwodzić. Całkowicie do zapomnienia. 3 punkty i awans, ale niesmak po tym spotkaniu, po stylu gry, po indywidualnych występach, pozostanie aż do kolejnego meczu przeciwko "Świętym". Pozostaje znowu liczyć na to, że kolejne spotkanie będzie lepsze. Chociaż mówią, że nadzieja matką głupich.